Hakkımızda

Belediye-iş sendikası köklü bir geçmişe sahiptir. Verdiği mücadelelerle Türkiye işçi tarihinde derin izler bırakmıştır. Ülkemizde demokrasinin kesintiye uğraması, sendikal yasaların, yönetmeliklerin değişik nedenlerle sık sık değiştirilmesi bu köklü geçmişin gizlenmesine neden olmuştur. Oysa Belediye-İş’in tarihinin kökleri 1949’lara dayanmaktadır.

1949 yılında İstanbul İETT’de çalışan 50 işçinin bir araya gelmesiyle örgütlenme için ilk adım atılır. Örgütlenme çabaları başarıyla sonuçlanır. Mehmet İnhanlı başkanlığında 50 kişilik grup tarafından, 14 Temmuz 1949’da İstanbul Elektrik Gaz ve Motorlu Taşıt İşçileri Sendikası kurulur. İETT atölyelerinde çalışan işçiler kontrolörler, vagon işçileri, petrol taşıyan tanker işçileri sendikaya üye olmaya başlarlar. Bu aynı zamanda yerel düzeyde sendikalaşma çabasını hızlandıran bir sürecin de başlangıcıdır. Türkiye’nin her köşesinde işçiler örgütlenmeye başlarlar. 1951 yılında taşıt iş kolunda artık bir çok yerel sendika vardır. Ankara, İzmir, Bursa, Gaziantep ve Elazığ illerinde yerel düzeyde örgütlenen taşıt işçileri sendikaları ülke düzeyinde güç birliği yapmaya karar verirler. İşte ülke düzeyinde faaliyete başlayan Taşıt İşçileri Federasyonu (TİF) böyle ortaya çıkar. TİF’in ilk genel başkanı Mehmet İnhanlı olur. Parçalanmalar ve birleşmelerle geçen yıllardan sonra, İstanbul Elektrik Gaz ve Motorlu Taşıt İşçileri Sendikası 23 Mart 1952’de yaptığı genel kurulla, bugünkü Türkiye Motorlu Taşıt İşçileri sendikası (TÜMTİS)’in temelini oluşturan Elektrik Gaz, Motorlu Taşıt İşçileri Sendikası ortaya çıkar. Artık sıra konfederal düzeyde örgütlenmeye gelmiştir. Taşıt İşçileri Federasyonu (TİF) 1952 yılında kurucuları arasında yer alarak Türk-İş üyesi olur.

1963 yılına kadar gelişen süreç ülkemizde sendikaların emekleme dönemidir. Bu süreçte parçalanma, bölünme gündemdedir. Bölünmeler neticesinde yeni yeni sendikalar kurulur. Bu nedenle sendikalar yetkisiz, zayıf ve cılızdırlar. Bu dönem adeta gelgit dönemidir. 1963 yılında 274 ve 275 sayılı yasalar ve iş kolları yeniden belirlenir. Yeni işkolları yönetmeliği örgütlü işçileri bir kez daha parçalar. Taşıt İşçileri Federasyonu (TİF) Bir yol ayrımındadır. Taşıt İşçileri Federasyonunun, elektrik, su ve gaz işkollarına giren işçiler kanuni zorunluluk nedeniyle Tes-İş Federasyonu çatısı altında toplanırlar. TİF’in taşıt işkoluna giren çalışanları ise TÜMTİS’i kurarlar. Kısa zamanda örgütlenerek TÜMTİS’i 20 ilde örgütlenmiş güçlü bir sendika haline getirirler. 1972 yılında işkolları yönetmeliği bir kez daha değişir. Yönetmelik genel işler işkolunun kapsamını genişleterek belediyelerde görev yapan tüm çalışanları ile taşıt çalışanlarını da genel işler işkoluna aktarır.

Belediye taşıt işçileri 7.12.1972’de TÜMTİS’ten ayrılmak zorunda kalırlar. Ayrılan bu işçiler Türkiye Genel-İş Sendikasını kurarlar. Diğer yandan belediyelerin elektrik, su ve gaz ünitelerinde çalışan işçiler ise federal sistemde sendikalaşarak TES-İŞ Federasyonuna üye olurlar. 17 Şubat 1974 tarihinde işkollarında yeni bir düzenleme daha yapılır. Belediyelerdeki tüm birimler genel işler işkoluna dahil edilirler. İşkolları yönetmeliğinin sürekli değişmesi yeni oluşumları da beraberinde getirir. Bu düzenlemeye bağlı olarak Türkiye Genel-İş Sendikası ile Türkiye Enerji İşçileri (TES-İŞ) Federasyonunda örgütlü olan ve yerel düzeyde faaliyet gösteren belediyelerdeki Elektrik, Su ve Gaz işçileri dahil olmak üzere bir araya gelerek Türkiye Belediyeler ve Genel Hizmetler İşçi Sendikaları Federasyonu’nu (BİF) kurarlar. BİF’in kurucuları arasına, Ege Bes-İş (Ege bölgesi Belediye İşçileri Sendikası), Enerji-İş (Marmara ve Trakya Bölgesi Belediye Hizmetleri Enerji işçileri Sendikası) Tümsu-İş (Trakya Marmara Bölgeleri Belediyeleri Su, Elektrik ve Tüm Belediye Hizmetleri İşçileri Sendikası) dir. Bu sendikalar adına kurucuları ise Hüseyin Pala, Fuat Alan, Faruk Akarkarasu, Mustafa Asan, Gaffur Özbay, O. Zeki Demirel, Selahattin Saraçoğlu, İsmail Hoşafçı, Timuçin Kaya, Çetin Göçer, Faruk Büyükkucak ,Hasan Şahanoğlu, Nevzat Cesur, Nuri Kılıç, Zeynel Dağ, Sinan Demir, Sabri Topçu, Abdullah Çömez, M. Emin İşcan, Ercüment Ekrem Alp ve Nevzat Özbay’dır. Federasyonun kurucu heyetinde Hüseyin Pala Genel Başkan O. Zeki Demirel ve Nevzat Özbay Genel Başkan Yardımcısı Fuat Alan, Genel Sekreter Yusuf Çiçek, Mali sekreter Fikret Orhon, Ercüment Ekrem Alp ve Ali Demirkan Teşkilat sekreteri olarak görev alır. BİF ilk olağan genel kurulunu 24-25 Ocak 1976′ da yapar, yapılan seçimler sonucu Genel Başkanlığa Hüseyin Pala, Genel Başkan Vekilliğine Çetin Göçer, Genel Sekreterliğine Fuat Alan seçilir. Türkiye Belediyeler ve Genel Hizmetler Federasyonu (BİF) Genel kurulunda alınan karar gereğince TÜRK-İŞ Konfederasyonu’na üye olur. 1977 yılında Türkiye Belediyeler ve genel Hizmetler işçi Sendikaları Federasyonu’na bağlı sendikalar arasında ,Ankara Temiz-İş, EGO Belediye-İş (İç Anadolu Bölgesi Belediye Hizmetleri işçileri Sendikası) Türkiye Genel-İş (Türkiye Belediye ve Genel Hizmetleri İşçileri Sendikası) Elazığ Bes-İş, Konya Bes-İş (Orta Anadolu Bölgesi Belediye Hizmetleri İşçileri Sendikası) ve Türkiye Kapı Genel-İş (Kapı ve Kalorifer İşçileri Sendikası)’na 1978’de Adapazarı Belde-İş (Sakarya ve Havalisi Belediye İşçileri Sendikası) ve Isparta Bel-İş Sendikaları eklenir. 1979 yılında İzmit Bes-İş (Batı Karadeniz ve Marmara Bölgesi Belediye İşçileri Sendikası) ile Mar-Kar Sen’in (Marmara ve Karadeniz Bölgesi Hür Genel-İş Sendikası) katılır. 1983’te yürürlüğe giren 2821 sayılı sendikalar kanunu federatif tip örgütlenmeye yer vermediğinden, Federasyon tüzük değişikliğini yapmak üzere, 24 Temmuz 1983’te genel kurulunu toplar.

Genel kurulda Federasyon milli tip sendikaya dönüştü ve adı TÜRKİYE BELEDİYE-İŞ (Türkiye Belediyeler ve Genel Hizmetler İşçiler Sendikası) olarak değiştirilir. Federasyona bağlı sendikalarda 1983 ve 1984 yılları içinde genel kurullarını yaparak kendilerini fesh edip Türkiye Belediye-İş’in şubelerine dönüştürürler. Kökleri Türkiye İşçi sınıfı kadar eski olan Türkiye Belediye-İş Sendikası işkolunun en büyük, ülkemizin üçüncü büyük sendikasıdır.